Stage

Hoi!

Ik had beloofd om wat meer uit te wijden over de stage, waarvoor we eigenlijk naar hier zijn gekomen...

Calmette Hospital
Ik zal meteen beginnen met wat sfeerbeelden van de jongens...

Het Calmette Hospital is een van de rijkste ziekenhuizen in Phnom Penh. Er is overal airco, ze hebben alle antibiotica en andere medicatie ter beschikking... De hygiène in het OK vond ik nog verrassend goed. Alle pakjes zijn herbruikbaar en worden gewassen, in tegenstelling tot bij ons, waar alles wegwerpbaar is. Van wat ik hoor van Paul en Michiel hebben ze wel een stuk minder technisch materiaal tijdens operaties. Ook de anesthesie kan beter. Ewout vertelde dat er een nieuw beademtoestel gebruikt wordt, maar als de zuurstofdruk onder een bepaald niveau valt - wat regelmatig eens gebeurd in het ziekenhuis - het toestel gewoon uitvalt zonder waarschuwing. Als op dat ogenblik niemand aanwezig is, sterft de patiënt.
Er zijn veel stagiairs in het ziekenhuis en ook de buitenlandse studenten zijn ze er wel gewoon. Er lopen bijvoorbeeld nog 4 Franse meisjes stage. De stage is dus helemaal niet zo anders als in België. De artsen zijn even terughoudend om een stagiair iets te laten doen. Er is dan nog de extra moeilijkheid dat communicatie met de patiënten vrijwel onmogelijk is omdat ze enkel Khmer spreken.



De kinderziekenhuizen

Er zijn 2 grote pediatrische ziekenhuizen in Phnom Penh: National Pediatric Hospital (NPH) en Kantha Bopha Hospital. Het eerste ziekenhuis, waar ik momenteel sta, wordt gefinancieerd door de regering. Het Kantha Bopha hospital is opgericht door een Zwitser, Beat Richner. Het krijgt fondsen van Zwitserland en via acties zoals de Beatocello concerten. Niet verbazingwekkend dus dat het 10 keer zo rijk is als het NPH. Alle zorgen zijn er gratis, in tegenstelling tot in het NPH. Ze hebben er ook veel meer middelen. Ze werken alleen met Cambodiaanse artsen, wat mij uitdrukkelijk werd duidelijk gemaakt in antwoord op mijn aanvraag voor een stage. Ik werd er zelfs door 3 bewakingsagenten tegen gehouden als ik binnen probeerde te gaan, terwijl de Cambodianen er rustig binnen en buiten wandelden. De WHO richtlijnen worden in het Kantha Bopha hospital vaak niet gevolgd. Als je de site bekijkt lijkt alles rond Dr. Beat Richner te draaien. In een land als België zou een dergelijk ziekenhuis niet kunnen bestaan, maar hier lijkt het wel te werken. De vele Cambodiaanse stagiairs die in het NPH staan, lopen ook in het Kantha Bopha hospital 6 maanden stage en van hen ben ik dergelijke zaken te weten gekomen.

Nu wat meer over het NPH. Het werd geopend net na de Khmer Rouge in 1980, wanneer de meeste kinderen "very skinny" waren. Er werken nu 100 kinderartsen en chirurgen. Elk gebouw dat er staat werd gedoneerd door een of andere organisatie. Er is nergens airco, behalve in de VIP kamers. Ze hebben er 4 soorten antibiotica, waarvan 2 gratis aangeboden worden. Er worden weinig of geen handelingen zoals pleurapuncties uitgevoerd omdat de middelen niet voorhanden zijn.
Er zijn 3 soorten kamers:
- De gratis kamers: 5 bedden per kamer met matras, geen ventilator. Hier wordt opgelet met de hoeveelheid onderzoeken die worden uitgevoerd, omdat de patiënt deze niet kan betalen.
- De betalende kamers: tot 25 dollar per nacht. Idem, maar met ventilator.
- De VIP kamers: 40 dollar per nacht. 1 tot 2 kinderen per kamer, met bedovertrekken en airco.

Spoed

Chirurgie

De kinderen krijgen hier een bakster zonder pomp. De statieven voor de infuuszakken hebben geen wielen, dus als het kind wat wil rondlopen moet mama het statief omhoog houden en met het kind meelopen.
Een subtiele foto:

Ik sta nu 3 weken in het NPH, 1 week op infectiologie en 2 weken op pneumologie. Ik werk enkel op zaal, ik doe niet mee aan consultaties.
's Ochtends om 8u onderzoeken de vele stagiairs elk hun toegewezen 2-3 patiënten en vullen ze de papieren dossiers aan in het Frans of Engels, naargelang de universiteit waarvan ze afkomstig zijn. Nadien tonen ze het dossier ter nazicht aan de verantwoordelijke arts.
Er wordt nooit in de oren gekeken van de kinderen. Er zijn slecht 3 metalen oortjes beschikbaar voor de ene otoscoop en niemand heeft zin om die telkens af te wassen, al zeker de artsen niet.
Op infectiologie kom je vooral faryngitis en Dengue fever tegen. Faryngitis wordt meteen behandeld met 2 soorten antibiotica.
Op pneumologie liggen vooral baby's met bronchiolitis en kinderen met bronchitis of pneumonie. Ook zien we soms gevallen van astma exacerbaties.
Behalve de overbehandeling van faryngitis en het gebrek aan oorinspectie, verloopt alles hier wel volgens WHO richtlijnen en heb ik nog geen ernstige nalatigheden gezien.

Geloof het of niet, tegen 9u30 hebben we dus meestal gedaan met ons werk. Ik loop dan nog mee met de student die van wacht is en de nieuwe patiënten opvangt of ik overleg eens een dossier met 1 van de assistenten pediatrie. Soms doet 1 van de betere professoren een toer van alle patiënten, in afwisselend Engels en Frans, speciaal voor mij (en waarschijnlijk ook om zijn taalvaardigheid te tonen). Rond 10u30 is er elke dag een presentatie van een student, waar ik niet meer naar toe ga aangezien alles in het Khmer is. Eén maal ging ik naar de spoeddienst met een student en zag ik o.a. een meisje met encefalitis die er ernstig aan toe was. De studenten hebben in de namiddag les. Soms blijf ik tot in de namiddag met de 3 studenten van wacht en doe ik nog eens de toer van alle patiënten.

VIP kamer

Vietnamese springrolls tijdens de wacht in de namiddag:

s'Nachts slapen de stagiairs van wacht op de zetels in de gemeenschappelijke zaal