vrijdag 14 maart 2014

Cambodia en de Cambodianen

Hoi!
Ik ga eens te proberen wat te vertellen over mijn/onze observaties over Cambodia en de Cambodianen op basis van de ervaringen die we tot nu toe al hebben opgedaan.

De mensen
Mijn eerste indruk als ik hier toekwam en uit het taxiraampje keek naar alle motorrijders - er zijn er heel veel, zowel mannelijk als vrouwelijk - was dat niemand hier ouder kon zijn dan 30 jaar. Nu, dat moet je met een korreltje zout nemen, want de meeste dertigers zien er 22 uit. Maar over het algemeen is het een heel jonge bevolking. Er zijn niet voor niets 2 grote kinderziekenhuizen met elk zo'n 100 kinderartsen in Phnom Pehn.
Meer dan een vierde van de bevolking is vermoord of gestorven door uithongering tijdens (en ook voor) de Khmer Rouge. Een groot deel daarvan zou nu rond middelbare of bejaarde leeftijd zijn. Telkens ik oudere mensen zie kan ik mezelf niet tegenhouden van me voor te stellen wat zij zouden kunnen meegemaakt hebben.
Eergisteren kreeg ik een rondleiding door het National Pediatric Hospital door Mr. Chou Channa, een verpleger die nu als chief of technical office in het ziekenhuis werkt. Het Engels van de Cambodianen is over het algemeen zeer moeilijk verstaanbaar, dus op het moment dat hij iets zei en even lachte, lachte ik automatisch mee ondanks ik hem niet had verstaan. Vervolgens zei hij: "They were all very skinny then, I was skinny too...". Op dat moment had ik door wat hij eerst had gezegd: "I am a survivor of the Khmer Rouge". Voelde ik me even slecht dat ik gewoon had mee gelachen. Na de rondleiding zaten we samen zwijgend te wachten op de arts en heb ik het gewaagd om te vragen hoe hij de Khmer Rouge had ervaren. Hij heeft in die periode, net zoals zoveel anderen, op de rijstvelden in 1 van de provincies gewerkt. Veel meer vertelde  hij niet. Hij vroeg me wel of ik de film "the killing fields" had gezien. Hij had hem pas kunnen zien jaren na dat de film was uitgekomen o.w.v. het communistisch regime. Hij was er wel trots op, zei hij. Zijn vader was voor de rode Khmer gestorven en zijn zus en moeder konden vluchten. Zijn moeder is 94 jaar en woont in Parijs. Zijn kinderen zijn 33 en 31 jaar oud, geboren net na de Khmer Rouge en kunnen volgens hem heel moeilijk begrijpen wat er toen gebeurd is. ""Why did you not protest?" They say", waarop hij begint te lachen.

Ik vermelde reeds dat het Engels van de Cambodianen niet zo verstaanbaar is. In feite spreken de meeste weinig tot geen andere taal dan het Khmer. Alleen de artsen kunnen wat, al even onverstaanbaar, Frans. Op de universiteit wordt alles in het Frans aangeleerd en alle patiƫntendossiers worden in het Frans bijgehouden...met spelfouten. Om te kunnen werken als arts in het Calmette ziekenhuis moet je minstens 3 jaar in Frankrijk gewerkt hebben. De jonge artsen/studenten kunnen meestal enkel wat Engels.
De tuk tuk chauffeurs verstaan meestal amper wat we zeggen, zeker als ze ouder zijn, met als gevolg dat ze gewoon knikken om geen klant kwijt te raken, en ons dan volledig verkeerd voeren...
Pol Pot werd door het Vietnamese leger gevangen genomen in 1979, wat het officiƫle einde was van de genocide van de Khmer Rouge, maar diezelfde Khmer Rouge bleef wel samen met 2 andere communistische partijen aan de macht tot ver in de jaren '90. In die tijd was er zeer weinig communicatie met de buitenwereld en werd er bijgevolg geen Frans of Engels gesproken en mocht men bijvoorbeeld geen films afspelen zoals "the killing fields". Dat verklaart denk ik grotendeels het gebrek aan taalkennis bij de Cambodianen.

Als handelaars zijn de Cambodianen relatief aangename mensen. Ze durven de prijzen wel verdubbelen of verdrievoudigen voor de toeristen, maar zijn meestal zeer redelijk bij het afdingen. Ik heb het persoonlijk moeilijk om af te dingen bij de vrouwen, ze kunnen zo lief zijn dat ik hun goederen niet durf beledigen.

Het krioelt in bepaalde straten van de vrouwen van lichte zede, net zoals in Thailand. Heel vaak omringen ze blanke mannen van middelare leeftijd. We gingen zelf eens binnen in "the bunny bar" om het van dichtbij te zien. Ze lijken meestal relatief gelukkig, maar als ze een praatje slaan en lachen klinken ze heel fake.

Toch zijn het vooral de kinderen die mij het meest zorgen baren. Overal lopen er kinderen op straat tot een gat in de nacht, terwijl ze alle soort waren verkopen. Overdag lopen ze vaak kransen te verkopen op de drukke banen, tussen de auto's en brommers door. De jongsten zijn ongeveer 5-6 jaar. Op hun gezicht is het ongeluk wel vaak te lezen, zeker als iemand voor de zoveelste keer zegt dat ze niets willen kopen. In Sihanoukville zag ik een moeder bij een luide bar om 2u 's nachts uitdagend dansen terwijl haar 2-3 jarige dochter naast haar op een stoel naar haar zat te kijken. In Bangkok hetzelfde verhaal. Diezelfde kinderen kunnen het volgende moment al lachend zitten spelen, maar zo zijn kinderen nu eenmaal. Ik betwijfel dat een kind dat om 5u s' nachts nog rozen verkoopt in de uitgangsbuurt, de volgende dag naar school kan gaan.

Het verkeer
In Phnom Penh worden de wegen gedomineerd door de "motorbikes". De eerste keer dat je over een grote baan moet oversteken (wat de jongens elke dag doen naar Calmette), denk je dat je er nooit levend over gaat geraken. Echter, ik durf wedden dat als je je ogen toe doet en gewoon doorstapt, de kans klein is dat je aangereden zal worden. Niet dat ik me eraan ga wagen... Chauffeurs moeten hier continu zeer alert zijn, er wordt immers zeer weinig rekening gehouden met verkeersregels. Ze zijn er niet om verlegen om op een 4 vaksbaan even volledig tegen de richting te rijden om iets te ontwijken. Niemand rijdt hier heel snel, omdat het omwille van de verkeersdrukte gewoon onmogelijk is. De brede voetpaden, worden meestal volledig ingenomen door geparkeerde wagens, brommers of kraampjes. Wandelen langs de rand van de weg is dus eerder regel dan uitzondering.



Het landschap en de huizen
Buiten Phnom Penh hebben we enkel nog maar Sihanoukville gezien, maar we hebben wel een hele rit van zo'n 3 uur richting Kampot gedaan met onze brommers die we daar huurden. De weg van Sihanoukville naar Phnom Penh werd betaald door de VS en is in zeer goede staat. De meeste wegen die we tot nu gebruikten zijn verhard en in goede staat. Dat is zowat het grootste verschil dat ik merk met Oeganda, want voor de rest zijn de aardewegen net zo rood en de huisjes in de dorpjes, die je om de zoveel tijd tegen komt, ook gemaakt uit golfplaten met reclameborden boven de winkeltjes. De vegetatie rond Sihanoukville is redelijk dor op dit moment. Langs de wegen staan ofwel eens een reeks palmbomen ofwel een reeks "Westerse" bomen (berkachtigen en andere, maar ik heb geen idee welke). Het landschap is over het algemeen zeer vlak, maar we zijn ook al langs wat kleine bergen gereden. Er lag langs de weg een treinspoor in prachtige staat dat blijkbaar niet wordt gebruikt. Nu ligt alles nog droog, maar veel van de huisjes die wat verder van de weg staan, zijn gebouwd op betonnen of houten palen, wat suggereert dat het waterpeil nog serieus kan stijgen. Op het einde van onze rit (ongeveer 2/3 verwijderd van Kampot, waar we nooit geraakt zijn), reden we een straatje in naar een vissersdorp, waar de kinderen ons zeer graag zagen komen :).

Benzine wordt hier in flessen coca cola langs de weg verkocht voor 5000 Riel per liter (1,25 dollar)


















Het eten
We hebben al veel "westers" kunnen eten. Ik denk dat ik het eten beter in foto's toon ;). De eerste foto's zijn nog van Thailand. In Cambodia eten ze niet echt vaak curry zoals in Thailand, hier is het nationaal gerecht fish amok: vis in een zalmrozige, korrelige saus (= amok). Nog maar 1 keer gegeten en viel een beetje tegen, maar het kan blijkbaar zeer lekker zijn (staat niet op de foto's).







 In la patat: Belgische frituur in Phnom Penh




Het weer
Warm, maar we hebben nog niet geklaagd. Momenteel is het nog droge warmte, dus we proberen ervan te genieten vooraleer de vochtigheid intreedt. Momenteel sta ik in het kinderziekenhuis op de afdeling infectieziekten en zie ik vaak gevallen van Dengue fever, dat net zoals malaria verspreid wordt door muggen. Malaria is in Phnom Penh niet aanwezig, dus dat zien ze veel minder. Bij aanhoudende koorts zonder duidelijke oorsprong wordt allereerst gedacht aan Dengue fever. Momenteel is het echter nog rustig, de prevalentie zal drastisch toenemen naarmate het weer vochtiger wordt. De laatste week van mijn stage zal ik proberen opnieuw op infectieziekten te staan, om dat een beetje mee te kunnen maken.



Ok, ik kan nog veel meer vertellen, maar ik ga het hierbij laten. Over de stage zal ik nog een aparte update maken.

See you later,

Sarah


Otres beach, Sihanoukville








1 opmerking:

  1. Dank je zusje voor de prachtige verhalen. We genieten ervan om dit alles te lezen, hoe hard sommige dingen ook zijn. Laat maar zoveel mogelijk horen als je er tijd voor hebt. En bedankt ook voor de mooie foto's. Moeten jullie werken in het weekend ook? Zoniet, prettig weekend toegewenst aan de hele bende! Ma

    BeantwoordenVerwijderen